qandırmaq — f. Anlatmaq, başa salmaq. Nə qədər çalışdımsa, məsələni ona qandıra bilmədim. – Sən öz borcunu əmələ gətir, . . vəssəlam, budur bax, qlasnı seçmə barəsində başladın, axırı nə, Ağa Dərviş! Nə üçün danışmırsan, qandırmırsan? N. V.. <İmran:> … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qandırma — «Qandırmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
andırmaq — f. 1. Anlatmaq, başa salmaq, qandırmaq. Payız gəlib xəzandır; Xəzan pərgar pozandır; Ürəkdə bir dərdim var; El obaya yaz, andır. (Bayatı). Yazdığın ta oxuyub andırsın; Mətləbin başqasına qandırsın. A. S.. Naəhl olana mətləbi andırmaq olurmu? M. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anlatmaq — f. Başa salmaq, qandırmaq, izah etmək. Mən ki bilməz idim nədir məhəbbət; Bu sirri sən mənə anlatmadınmı? M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aydırmaq — f. məh. Anlatmaq, sezdirmək, başa salmaq, qandırmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
balaban — is. Nəfəslə çalınan qamışdan, ağacdan qayrılan sadə çalğı aləti; düdük, tütək. Döyüldü təblü naqarə, çalındı ney, balaban. A. S.. Anası dinməz söyləməz bunun <Həsənin> başının altından götürüb gizlətdiyi balabanı yenə də özünə qaytardı. B.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəlil — is. <ər.> Hər hansı bir şeyi sübut etmək üçün əsas; sübut. Tutarlı dəlil. Dəlil gətirmək. Bunu sübut etmək üçün dəlil lazımdır. – <Hacı Kərim:> İksirin aləmdə vücudu olmağına dəlil çoxdur! M. F. A.. Müəllim hiss etdi ki, belə mühüm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lazım — sif. <ər.> 1. Mütləq gərək olan, onsuz keçinmək mümkün olmayan; gərəkli, lüzumlu, vacib, zəruri. Lazım bilmək (görmək) – yerinə yetirilməsini vacib saymaq, zəruri bilmək. Xanla Vaqif uzun uzadı məsləhətləşib yenə bəzi tədbirlər görülməsini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mətləb — is. <ər.> 1. Arzu, istək, dilək, istənilən şey, məqsəd. Çox gözəl, çox yaxşıdır, lap Bakı məktəbidir; Məktəb bizim kolxozun çoxdankı mətləbidir. R. R.. Mətləbə yetmək (nail olmaq, çatmaq), mətləbi hasil olmaq – istəyinə nail olmaq, arzusuna … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
